کد مطلب:27280 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

در قرآن سوره آل عمران آيه اي است كه مي فرمايد: من يبتغ غير الاسلام دينا فلن يقبل منه و هو في الاخرة من الخاسرين اگر كسي غير از اسلام ديني انتخاب كند از اوپذيرفته نمي شود و او در آخرت از زيانكاران است. با توجه به اينكه دين اسلام دين زندگي نيز هست و احكام آن براي بهتر زيستن دنياي انساني است حال اين سؤال مطرح است كه چرا خداوند در آيه شريفه بالا فقط اشاره به اثر اخروي دين اسلام نمودهاز تأثير دنيوي آن در زندگي انسان چيزي بيان نفرموده است؟

با تشكر از اينكه سؤال خود را با ما مطرح كرديد، در پاسخ به سؤال خوبتان عرض مي شود براي فهم بهتر و دقيق تر آيات قرآن بهترين روش مراجعه به آيات ديگر قرآن كريم كه درباره همان موضوع نازل شده مي باشد. درباره پرسشي كه مطرح كرده ايد نيز براي رسيدن به نظر نهايي قرآن بايد به آيات ديگري كه در اين زمينه وارد شده مراجعه شود.

در قرآن كريم آيات مختلفي دربارة عدم تسليم در برابر فرامين الهي و رسيدن به خسران آمده كه بررسي دقيق آنها در حوصله اين اوراق نمي گنجد. مسأله اي كه در اين سطور به آن مي پردازيم اينست كه:

اولاً در قرآن كريم تنها به خسران آخرت اشاره نشده مثلاً آياتي از قرآن خسران و زيان دنيوي را نيز مورد توجه قرار داده و فرموده: و من الناس من يعبد الله علي حرف فان اصابه خير اطمأن به وان اصابه فتنه انقلب علي وجهه خسر الدنيا و الاخره ذلك هو الخسران المبين (1) و بعضي از مردم كساني هستند كه خدا را به زبان و ظاهر مي پرستند و از اين رو هرگاه به خير و نعمتي رسند اطمينان خاطر پيدا ميكنند و اگر به شر و آفتي برخورند از دين خدا رويگردانند چنين كسي در دنيا و آخرت زيانكار است و اين انفاق و دو روئي بر همه كس آشكار است. و در آيه ديگري درباره منافقان مي فرمايد: اولئك حبطت اعمالهم في الدنيا والاخره و اولئك هم الخاسرون (2) آنهايند كه اعمالشان در دنيا و آخرت نابود و باطل گشت و هم آنان به حقيقت زيانكارانند.

ثانياً قرآن كريم در كنار توجه به زيانهاي دنيوي توجه و تأكيد بيشتر را درباره زيانها و خسران اخروي مبذول داشته مانند: قل ان الخاسرين الذين خسروا انفسهم و اهليهم يوم القيمة (3) لاجرم انهم في الاخرة هم الا خسرون (4)، اولئك الذين لهم سوء العذاب و هم في الاخرة هم الا خسرون (5)، و من يكفر بالايمان فقط حبط عمله و هو في الاخره من الخاسرين (6) و... و علت اين امر آن است كه زندگي دنيايي درمقايسه با زندگي اخروي بسيار زودگذر و فاني است. اما زندگي اخروي زندگي جاودان است و مقصود اصلي از خلقت انسان نيز برخورداري از همين زندگي و حيات اخروي كه سازگاري با روحيه انساني دارد و جاوداني است مي باشد چرا كه نفخه الهي در او دميده شده لذا زندگي دنيوي كه خانه مشترك او و حيوان است جايگاه و خانه اصلي او نيست.

ما از اينجا و از آنجا نيستيم ما زبي جائيم و بي جا مي رويم

اينست كه اگر از حيات چند روزه دنيا كه سرمايه رسيدن به حيات جاودان است درست استفاده نكنيم دچار خسران بزرگي شده ايم چرا كه سرمايه هاي وجود خود را چه بخواهيم و چه نخواهيم ازدست مي دهيم، ساعات و ايام و ماهها و سالهاي عمر به سرعت مي گذرد، نيروهاي معنوي و مادي تحليل مي رود و توان و قدرت كاسته مي شود.

كساني كه راه درست را انتخاب نمي كنند سرمايه هاي نفيس عمر و زندگي را از دست مي دهند و در برابر آن مالي مختصر يا بسيار، خانه اي محقر يا كافي بزرگ، فراهم مي آورند، گروهي تمام اين سرمايه را براي رسيدن به مقامي از دست مي دهند و گروهي آن را در مسير عيش و نوش و لذات زودگذر مادي ... مسلماً هيچيك از اينها نمي تواند بهاي آن سرمايه عظيم باشد و همه در اين بازار بزرگ زيان مي كنند. تنها چيزي كه مي تواند جلو اين زيان بزرگ را بگيرد و آن را به منفعت و سودي عظيم مبدل كند آن است كه در برابر از دست دادن اين سرمايه (سرمايه عمر) سرمايه گرانبهاتر و ارزشمندتري بدست آورد كه نه تنها جاي خالي آن سرمايه پر شود بلكه دهها و صدها و هزاران بار از آن بيشتر و بهتر باشد و آن فقط و فقط رسيدن به رضاي خدا و مقام قرب اوست. (7) همانطور كه در دعاي ماه رجب از امام صادق ع آمده است: خاب الوافدون علي غيرك و خسر المتعرضون الا لك آنها كه بر غير تو وارد مي شوند مأيوس خواهند شد و آنها كه به سراغ غير تو مي آيند زيانكارند.

پس چه بهتر كه قدر سرمايه و جودمان را بدانيم و آن را به غير بهشت نفروشيم چرا كه به فرموده علي ع: براي وجود شما بهايي جز بهشت نيست مبادا آن را به كمتر از آن بفروشيد. (8)















منابع و مآخذ:

1. سوره مباركه حج / آيه 11

2. سوره مباركه توبه / آيه 69

3. سوره مباركه زمر / آيه 15

4. سوره مباركه هود / آيه 22

5. سوره مباركه نمل / آيه 5

6. سوره مباركه مائده / آيه 5

7. تفسير نمونه، زير نظر استاد محقق ناصر مكارم شيرازي، ج27، ص295- 297 (با جابجايي و حذف)

نهج البلاغه، كلمات قصار، جمله 456